XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Hizkuntzaren erabilpena aldatu ahala, hiru hauen arteko harremana ere aldatu egiten da.
Hitz egitean
Azkenik, hartzailea bera enuntziapenaren objektu denean, hizkuntza eragile, zirikatzaile bihurtzen da eta funtzio apelatibo edo konatiboan erabiltzen da.
Hizkuntz funtzioei buruzko banaketa hau gutxigorabeherakoa da eta hauez gainera bada besterik, noski, baina gure kasu honetarako aski da esandakoaz.
Adibidetara joz gero, textu zientifiko-positiboak eta informatiboak lehen sailean sartuko lirateke, poesia lirikoa bigarrenean eta hitzaldi, mitin eta antzekoak hirugarrenean.
Beraz, textu bat ongi ulertzeko beharrezkoa da nagusiki zer funtzio duen igartzea: botaniko edo meteorologo begiz poesia lirikoa irakurtzeak ez luke zentzurik.
Banaketa honetan funtsaturik hitz egiten da itzulpenaren munduan textu
Itzultzaileek, aldiz, beti izan dituzte kontutan gutxiasko honelako faktoreak: esanahi logikoaz gainera ñabardurak, kolorazioak, tonalitateak etab. ere gogoan eduki ohi zituzten.
Charles Bally, De Saussure-n ikaslea, izan zen lehendabizikoz arazo hau argitzeko lehen pausoa eman zuenetariko bat, lengoaia
E. Sapir-ek ere burutu zuen
Bloomfield-ek, alderantziz, garrantzizko maila aitortzen die
Bloomfield-ek
Itzulpenari buruz duen zerikusiaz gogoetak egiten hasi aurretik, zera esan dezagun, alegia, hiztunaren eta hartzailearen aldetiko kutsatze subjektibizatzaile hau maila eta modu desberdinetan gertatzen dela: mimika mailan, fonologi mailan, hizkuntz gertakari formalen mailan eta batez ere, lexikoaren mailan.